Overweeg je al enige tijd een andere stap in je carrière te maken? Denk je erover om werk te gaan doen waarbij je echt van betekenis bent voor mensen? Bij Siloah zijn er verschillende mogelijkheden om werken en leren te combineren.
Als je 21 jaar of ouder bent:
Als begeleider is het jouw uitdaging om met de cliënten elke stap in hun dag samen op te pakken. Hun meervoudige beperking zie je niet als een beperking, maar als een unieke mogelijkheid.
Op deze pagina vertellen we je meer over de functie, we vertellen je hoe het is om te werken bij Siloah vanuit de organisatie en een toekomstige collega deelt haar verhaal met je.
Je begeleidt en ondersteunt onze cliënten met een verstandelijke of meervoudige beperking bij hun dagelijks leven. Daarbij je stimuleer je de cliënt om zoveel mogelijk zelf te doen. Je levert een actieve bijdrage aan het opstellen en uitvoeren van het begeleidingsplan van de cliënten. Je bent een belangrijke schakel tussen de cliënt, jouw teamleden, vrijwilligers en andere betrokkenen. Je werkt daarbij nauw samen met de coördinator zorg. Daarnaast ben je samen met je team verantwoordelijk voor teamgebonden taken. De kracht van het team ligt in het samen organiseren en verdelen van taken. Op die manier komen in het belang van de cliënt ieders talenten tot zijn recht.
De uren die je werkt zijn in overleg.
Wilma werkt op de locatie Tharah in Barneveld. Ze dacht eerst dat gehandicaptenzorg niets voor haar zou zijn, maar dat bleek helemaal niet zo te zijn. Ze vertelt: “Ik ben op zoek naar werk in de kinderopvang. Daar heb ik immers voor geleerd. Maar er is geen baan te krijgen! Dan word ik gebeld: ik mag op gesprek komen bij een instelling voor gehandicapten. Ik zie er tegenop, ik heb wel gesolliciteerd, maar ik denk dat het niets voor mij is.”
“Na een aantal diensten merk ik dat ik het steeds leuker ga vinden. De bewoners leren mij beter kennen en ik hen. Ik merk dat zij zich steeds meer openstellen voor mij. En ik bouw een band met ze op. Nu, na een aantal jaren ben ik van ze gaan houden en zou ik niet meer weg willen! Hoe had ik kunnen denken dat dit niets voor mij zou zijn? Niets van waar…”