Vrijdagmorgen vertrokken we nadat we afscheid genomen hadden van onze collega’s van Dorcas, aan onze 7 uur durende trip naar Sarandë. Dwars door de bergen, langs mooie bergmeertjes, wandelende herders met hun kudde, overstekende vastgebonden ezeltjes (zodat ze niet ver weg konden lopen) en een prachtige natuur, kwamen we in de havenstad Sarandë aan.
Extra gemotiveerd
We werden hartelijk ontvangen door Bimi, directeur van Lidia Foundation. Onder het genot van een sterk bakkie Albanese koffie vertelde hij het een en het ander over de situatie voor mensen met een beperking in dit land. De wetten in Albanië kloppen allemaal, er is oog voor inclusie en voor aanpassing van gebouwen voor mensen met een beperking. In de praktijk echter komt hier niks van terecht. We voelden en merkten de frustratie en de machteloosheid van Bimi die zich al jaren inzet voor mensen met een beperking. Hij is extra gemotiveerd voor dit werk omdat hij zelf een zoon heeft met een verstandelijke beperking.
Blue eye
Nadat we onze training met Bimi hadden voorbereid nam hij ons mee naar de blue eye. De blue eye is een bron van 250 meter diep met zeer helder blauw water. Samen met zijn familie leidde hij ons rond in zijn woonplaats waarna we weer heerlijk uit eten zijn geweest, deze keer stond geit op het menu. Het is wel even wennen om elke avond in een restaurant te zitten. Gastvrijheid staat hier hoog in het vaandel waardoor het voor hen een gewoonte is om gasten te trakteren en mee te nemen naar het beste restaurant in de buurt. Even voor u als lezer, we gaan hier met zeven mensen uiteten voor de prijs van een etentje voor twee personen in Nederland.
