Na een goede nachtrust en een heerlijk ontbijt bereidden we ons voor op onze tweede training, deze keer een kleine groep deelnemers die we mochten trainen in een zaaltje van het ziekenhuis.
Blaadjes volschrijven
De deelnemers liepen enorm uiteen, politieman die ook taxichauffeur voor beperkten is en ook nog eens de taak als fysiotherapeut op zich neemt, een moeder wiens dochter een zwaar verstandelijke beperking heeft, een verpleegkundige die verantwoordelijk is voor meerdere afdelingen, een leerkracht die lesgeeft aan zigeuners. De mensen waren blij met de informatie die we deze ochtend konden uitwisselen. De mensen schreven hun blaadjes vol met de gekregen informatie. We probeerden de training zo vorm te geven dat we theorie en praktijk konden afwisselen, glijzeilen en goeie zithoudingen sloeg erg aan. We hebben deze ook achter gelaten waar de inwoners erg blij mee waren.
Veel dokters willen kinderen met een beperking überhaupt niet helpen.
Van kastje naar de muur
Nadat we training gegeven hadden, hebben we dit met elkaar afgesloten met een heerlijk bakje koffie. We werden meegenomen door Bimi naar een ruïne van een klooster bovenop een berg, waar we een prachtig uitzicht hadden over de stad Sarandë.
We gingen op bezoek bij de familie van Christi. Moeder, oma en zus deelden hoe het is om een kind met een beperking te hebben in Albanië. De medische zorg is minimaal voor deze kinderen. Veel dokters willen kinderen met een beperking überhaupt niet helpen. Vaak worden mensen van het kastje naar de muur gestuurd.
Machteloos
Christi slaapt met oma in 1 bed. Christi is verlamd en heeft een zwaar verstandelijke beperking. Aanpassingen aan het huis zijn niet mogelijk vanwege financiële omstandigheden van de familie. Het importeren van zorgmiddelen uit Nederland is in verband met douane-eisen bijna niet mogelijk. Moeder werkt in het zomerseizoen in de recreatie. Vader werkt 10-12 uur per dag om zijn gezin te kunnen onderhouden. Oma zorgt veel voor Christi. Het gaf een machteloos gevoel om weinig voor hen te kunnen doen. We kregen vragen over hoe ze Christi zouden kunnen leren lopen of praten… We hebben wat medische adviezen en praktische tips kunnen geven. Lidia Foundation probeert dit gezin wat te helpen. Christi krijgt af en toe fysiotherapie, maar lang niet genoeg. We lieten het gezin achter met onze cadeautjes…
Het gaf een machteloos gevoel om weinig voor hen te kunnen doen.
De zee leeg eten
Nadat we teruggereden waren naar Sarandë hebben we genoten van het mooie uitzicht op de zee en een heerlijk ijsje.
avondmaaltijd was bijzonder. We hebben voor ons gevoel de zee leeg gegeten: Inktvis, Octopus, Witvis, Garnalen, eieren van vissen, etc. We hebben echt geweten dat we in de havenstad Sarandë verbleven.
